Startup company یا شرکت های نوپا، همینطور که از اسمش پیداست به شرکت هایی گفته می شود که تاریخچه چندانی ندارند. این شرکت ها تازه ایجاد شده اند و در فاز توسعه و تحقیق برای بازاریابی قرار دارند. کلمه startup زمانی که تعداد زیادی شرکت های دات کام بوجود آمدند محبوب شد.

شرکت های نوپا می توانند در هر فرمتی پدید آیند، ولی اغلب به شرکت هایی گفته می شود که رشد سریعی دارند و در زمینه تکنولوژی فعالیت می کنند. سرمایه گذارها بطور کلی به سوی آن دسته از شرکت های جدیدی جلب می شوند که پروفایل ریسک/پاداش متمایزی دارند و مقیاس پذیرتر هستند. بنابراین هزینه راه اندازی کمتر، ریسک زیاد و پتانسیل بالایی برای برگرداندن سرمایه دارند. معمولا یک شرکت نوپای موفق، مقیاس پذیری بیشتری نسبت به شرکت های دیگر دارد، یعنی می تواند با سرمایه گذاری کم در سرمایه (capital)، نیروی کار و یا زمین، رشد بیشتری نسبت به شرکت های قدیمی تر داشته باشد.

شرکت های نوپا گزینه های مختلفی را برای پیدا کردن سرمایه مورد نیاز خود دارند. شرکت های سرمایه گذار (venture capital) یا فرشتگان سرمایه گذار (angel investors) می توانند با تبادل پول نقد در برابر سهام به شرکت های نوپا کمک کنند تا فعالیت خود را شروع کنند. در عمل بسیاری از شرکت های نوپا توسط بنیانگذارها سرمایه گذاری می شوند.

وظیفه مهم در راه اندازی یک کسب و کار در واقع تحقیق برای اعتبار، ارزیابی و توسعه ایده یا مفاهیم کسب و کار و همینطور مشخص کردن موقعیت ها برای پیشبرد اهداف و دستیابی به پنتانسیل های تجاری می باشد.

اگر ارزش یک شرکت بر اساس تکنولوژی آن شرکت باشد، مهم است که بنیانگذاران از مالکیت معنوی ایده های خود حفاظت کنند.

گاهی اوقات شرکت های نوپا خصوصا آنهایی که در ارتباط با تکنولوژی های جدید هستند، سود بسیار بالایی به خالقان یا سرمایه گذاران خود برمی گردانند. مثال بارز آن شرکت گوگل است که خالقان آن هم اکنون بیلیونر هستند. باید بدانید که میزان شکست شرکت های نوپا نیز بسیار بالاست.